We zetten de schouders eronder en doen dit met elkaar

Hanna zorgt als activiteitenbegeleider dagelijks met haar team voor het welzijn van de bewoners van Novawhere in Purmerend. Contact met de familie speelt hierbij altijd een belangrijke rol.

Door het persoonsgericht werken heeft ze een nauwe band met haar cliënten en hun naasten opgebouwd. Het begeleiden van activiteiten is in coronatijd echter flink veranderd. Nu familie niet meer langs kan komen valt veel menselijk contact weg, bewoners zijn veelal op Hanna en haar team aangewezen voor communicatie met de buitenwereld. Hanna: “Veel families voelen zich machteloos. Ze zijn nu nog meer afhankelijk van de zorg die wij aan hun geliefde geven. Aan ons de taak om rust te brengen en hen te laten zien dat hun naaste liefdevol wordt verzorgd. Dat is niet altijd even makkelijk, maar wel heel dankbaar werk. Je kan echt iets voor ze betekenen.”  

Verandering
Daar waar eerst veel familieleden, mantelzorgers en vrijwilligers eerder de deur platliepen, is het nu stil in de zorginstellingen. In samenwerking met het innovatieteam is de stap naar digitaal communiceren in rap tempo gemaakt. Omdat beeldbellen voor de meeste bewoners onbekend terrein is, speelt de begeleiding van Hanna en haar team een belangrijke rol. 

''We zijn aanwezig bij de persoonlijke gesprekken van bewoners met hun familie, daardoor deel je nog meer met elkaar. Het is mooi om te zien dat het videobellen zo goed werkt, het is zoveel persoonlijker dan via de telefoon. In de toekomst kunnen we dit ook mooi blijven inzetten voor families die verder weg wonen.''

Het nieuwe werken
De Zorgcirkel heeft persoonsgericht werken altijd uitgedragen, maar juist nu komt dat naar boven en is het extra belangrijk. Doordat de activiteitenbegeleiders vaak helpen bij de videogesprekken, maken ze emoties als verdriet en machteloosheid van familie en de bewoners van heel dichtbij mee. “Hierdoor ontstaat er een diepere band. Het werk zit er namelijk niet op als het gesprek is afgelopen, vaak zit een bewoner dan nog vol emoties en is er behoefte aan nazorg. Wij steunen ze waar mogelijk en bieden een luisterend oor. Het welzijn van de bewoner staat altijd voorop, ook in deze gekke tijden.”   

Teamgevoel
Ondanks de vele aanpassingen en het gemis van vrijwilligers, heeft het team gezamenlijk de schouders eronder gezet. Hanna: “Ik ben heel trots op alle medewerkers. Het werk is emotioneel heel zwaar en iedereen is er toch elke dag weer. Ze hebben de snelle omschakeling heel goed opgepakt en iedereen staat stil bij de behoefte van mantelzorgers en familie. We zijn natuurlijk allemaal een zoon of dochter van iemand en we voelen de machteloosheid van de naasten. Iedereen zet onbaatzuchtig de zorg voorop en samen kijken we continu naar mogelijkheden, wat er nog wél kan.”  

Tot slot
“We missen de vrijwilligers heel erg, en kunnen niet wachten ze in betere tijden weer te verwelkomen. Ondertussen zetten we met het huidige team de schouders eronder om de bewoners de beste zorg te bieden: we doen dit met elkaar!”