''We zijn binnen no time een heel hecht team geworden die dit gewoon flikt met z’n allen''

Voor het coronatijdperk liep Rowan als student aan de opleiding regieverpleegkunde met acute zorg een specialistische stage bij het ziekenhuis. Toen de pandemie Nederland bereikte werd zijn stage tijdelijk gestopt omdat de werkbegeleiding wegens coronadrukte niet gewaarborgd kon worden. Rowan aarzelde geen seconde toen hij hoorde dat De Zorgcirkel in diezelfde periode een corona unit ging opzetten en meldde zich direct aan. Ondanks zijn jonge leeftijd werd hij aangesteld als coördinerend verpleegkundige, inmiddels is hij samen met zijn collega Nikki Beekman verantwoordelijk voor het reilen en zeilen binnen de unit.   

Verandering
Van een bijbaan in de verpleging en stage in het ziekenhuis naar fulltime coördinator op de COVID-unit: het is duidelijk dat de werkdagen van Rowan rigoureus zijn veranderd. Veel tijd om ingewerkt te worden was er niet. Binnen 7 dagen werd de unit met ruimte voor 19 patiënten uit de grond gestampt, om de omliggende ziekenhuizen uit de regio te ontlasten. Vanuit verschillende organisaties en disciplines werd een splinternieuw team gevormd, waar Rowan samen met zijn collega de leiding over kreeg.

“Mijn puzzel was: hoe ga ik met mijn 22 jaar iemand van 50 iets aanleren... Vanuit allerlei verschillende organisaties boden teamleden zich aan, alles was nieuw voor iedereen en de meeste kende elkaar nog helemaal niet. Ondanks dat toonde iedereen ongelofelijk veel motivatie en enthousiasme, binnen vier weken hadden we een fantastisch presterend team.” Naast de uitdaging om een onbekende groep mensen als team goed te laten functioneren, is ook het type zorg anders dan dat Rowan gewend is. “Voor mij persoonlijk is het grootste verschil dat ik normaal gesproken word opgeleid om patiënten op volgorde van urgentie acute zorg te verlenen. Nu streef ik naar het bieden van zoveel mogelijk comfort en welzijn. Dat was best een knop om op te zetten.”

Een zware en bijzondere periode
In de begintijd van de unit ging alles erg snel, sommige patiënten gingen in de terminale fase zo rap achteruit dat afscheid nemen via de telefoon moest. Zo’n persoonlijk en pijnlijk gesprek faciliteren viel hem zwaar. Rowan heeft zich nooit zorgen gemaakt over zijn eigen gezondheid. “Wij zijn het best beschermd van iedereen, dus ik maak me daar niet heel erg druk om.” Comfortabel is de beschermende kleding echter niet. “We dragen een mondmasker, spatbril, lange mouwen schort en handschoenen die na iedere behandeling verwisseld worden. Het is bloedheet, het zweet loopt echt over je hoofd. Aan het einde van de dag hebben we vaak hoofdpijn van het vochttekort, maar toch blijven alle collega’s zich zonder mopperen inzetten. Dat is wel echt bijzonder om mee te maken.”

Teamgevoel
Het kersverse team is in korte tijd ongelofelijk hecht geworden. “We wisten in het begin natuurlijk totaal niet wat we van elkaar konden verwachten, maar we zijn binnen no time een heel hecht team geworden die dit flikt met z’n allen. Iedereen is super goed op elkaar ingespeeld en kan altijd bij elkaar terecht. Ik ben heel trots dat we deze afdeling zo runnen zonder enige voorbereidingstijd.

Rowan hoopt dat mensen buiten de frontlinie de maatregelen serieus blijven nemen.