Elke was mantelzorger van haar vader en schoonvader en is dat nog steeds van haar gehandicapte dochter. In 7 minuten vertelde ze over haar 19 jaar aan mantelzorgervaring. Daarbij benadrukte ze dat er veel goed gaat in de zorg, maar ze lichtte er ook een paar situaties uit, die onhandig en/of pijnlijk waren.
Na de introductie liet Elke de deelnemers even lekker over haar “roddelen”. Er bleken uiteenlopende beelden te zijn over Elke, wat een mooie basis was voor korte theorie over filters en aannames. Vervolgens werd de groep gesplitst in en kreeg ieder groepje een dilemma uit de introductie om te bespreken. Enkele voorbeelden:
- Huisregels… “zo doen we het hier nu eenmaal”. Wie is de “we” en waar is “hier”, in wiens “hier” zijn “we” en “wiens regels” gelden daar?
- Ik hoor/zie een collega iets onhandigs zeggen/doen tegen de mantelzorger/familie; wat kan ik doen om hier samen met deze collega/ons team van te leren?
- Als ik eerlijk ben herken ik het luier-moment* van Elke wel en heb ik ook een situatie met een mantelzorger die ik graag zou willen terugdraaien en in de toekomst wil voorkomen.
- Een mantelzorger ontwikkelt zich in zijn/haar rol ten opzichte van de dierbare, en in zijn/haar eigen wensen en behoeften of eigen zorgvraag; hoe blijf je aansluiten bij de mantelzorger, terwijl je ook duidelijk je grenzen aan geeft?