Ervaringsverhalen
Anton en Marjan: 'Het juiste moment'
Sinds zijn herseninfarct twee jaar geleden en beginnende dementie, heeft Anton (67 jaar) veel ondersteuning nodig. Zijn vrouw Marjan helpt hem overal bij. “Maar noem haar geen mantelzorger,” grapt Anton. “Zij vindt het maar normaal wat ze allemaal voor mij doet, maar ik vind het bijzonder.” Soms wordt het wat teveel voor Marjan. Uit ervaring weten ze dat het belangrijk is om te weten wanneer dat moment is. “Dan logeer ik een nachtje in Het Buitenhuis. Een mooie boerderij waar ik het erg naar mijn zin heb en Marjan even helemaal niets voor mij hoeft te doen. Dan vinden we het weer heerlijk om elkaar terug te zien en heb ik ook van alles te vertellen,” vertelt Anton. “We hebben ook een optie genomen voor een lang weekend. Marjan gaat dan een paar dagen weg met haar vriendinnen. Dat doet ze bijna nooit, maar dat gun ik haar zo. En op deze manier hoeft ze zich nergens druk om te maken.”
Marjoleine: 'Ik wil dat respijtzorg normaal wordt'
Projectleider Marjoleine van den Broek maakte persoonlijk mee hoe zij als mantelzorger door de bomen het bos niet meer zag en uiteindelijk alles dreigde ‘om te vallen’. Zij vond haar weg naar hulp, maar weet dat dit voor vele anderen niet zo gaat. "Ik wil dat het heel normaal wordt om liefdevolle zorg voor een ander af en toe uit handen te geven. Het moet vanzelfsprekend zijn dat je als mantelzorger tijd voor jezelf nodig hebt. Alleen dan blijf je als mantelzorger in je kracht.
Een logeerhuis zoals Het Buitenhuis is het beste alternatief voor thuis, voor de mantelzorger én voor de naaste die afhankelijk is van deze hulp. Voor hen is het ook ontspanning en een moment van zelfstandig buitenshuis verblijven. Het is de kunst om precies op het juiste moment een verblijf te regelen, want het is met name preventief bedoeld om te zorgen dat de mantelzorger thuis kan blijven of even op vakantie kan zonder de mantelzorgtaken. Voor een nachtje, voor een dagje, voor een weekendje of precies wat nodig is om even op adem te komen.”